Hafta sonunu Volkan’la kuzey denizi sahilinde geçirdik. Plaj, müzik, deniz, dalgalar, yemek derken gaza geldim ve dayanamayıp yemekten sonra bir fincan kahve içtim. Veeeeee olacak da oldu.
Tabii ki uyuyamadım ve sabahın bir köründe (yani saat beşte, kargalar bile kahvaltılarını yapmadıkları bir saatte ) uyanıverdim. Ne kadar dikkat ettiysem de Volkan’ da uyandı.
Ve sahile gittik, güneşin doğuşunu izlemek için. Benim bu tür antikalarıma bayılır kendisi :) Sahil’de bir bulut, bir sis, her taraf mis gibi gri renklerine bürünmüş, güneşin g’si yok etrafta.
Buna rağmen çok güzel vakit geçirdik, güldük, konuştuk, dalgaları izledik, resimler çektik, gezdik yani dolu dolu değdi.
Neden mi güldük? Yalnış istikamete bakmışız. Hiç aklıma bile gelmedi önceden kontrol etmek. Hani resimlerde güneş hep denizin üzerinde doğuyor ya.. :)
Bu güzel günümüz için sonsuz minnettarım.
