Şu son aldığım kararların büyüklüğü korkutuyor beni bazen. Evet. N’apıyorum ben ya, oluyorum. Rahatlık bir yerlerime mi battı? Kaşınıyor muyum? Pişman olacak mıyım?
Öte yandan da bir güven var içimde. Özgüven mi desem? Geçmişimde olmayan, yavaş yavaş gelişen ve hayatımın bir parçası olmaya başlayan bir güven duygusu. Bana “inan, kalbini ferah tut, içindeki fısıltıyı dinle ve öncelik ver, planlarını yap ve takip et, ben arkandayım, sana kaç kere kanıtladım ya?” diye fısıldayan hoş bir ses.
Kanıtladığı doğru ve burada sadece 2015’e ait birkaç misal vermek geldi içimden:
- Mesela piyano çalmaya çocukluğumdan beri çok özenmişliğim vardır ve bu istek son senelerde gittikçe kuvvetlendi. O dereceye geldi ki, artık bir yerde piyano çalındığını duyunca duygulanıp gözlerim doluyor, ağlayacak duruma geliyorum. Geçen sene org ile öğrenmeyi denedim ama bir türlü piyano’nun yerini alamıyor. Böyle düşünerek org’u arkadaşıma geri verdim ve kısa bir süre sonra ummadığım bir yerden ve beklemediğim bir insandan bana bedava piyano teklif edildi. Ailesi ile yurt dışına taşınan bu tanıdık, gel al yeterki, senin olsun, dedi. Sağ olsun, var olsun. Ne zamanlama. Sonunda teklifi kabul etmedim ama yine de ne güzel bir tesadüf.
- Bir başka misal: Bir arkadaşımda çok beğendiğim bir bilgisayar gördüm ve özendim (kıskanmadım, sadece saf bir özentiydi). Kendim için de olmasını diledim ve yine kısa bir süre içerisinde iki yerden beklemediğim yüklü bir para geldi. Tam bilgisayara ve üstüne iki fincan kahveye yetecek miktarda. Volkan ile gittik, aldık ve ardından kahvemizi de içtik mutlu mutlu eve döndük.
- Ve en önemlisi, annemin bu sene ağır bir hastalık geçirdiği dönemde, o zor günlerde öyle güzel zamanlamalar, tesadüfler oldu ki, işlerimiz öyle düzgün geliştiki hiçbir insanın planlayamayacağı bir mükemmellikteydi. Onun için annemin iyileşeceğinden hiçbir şüphem olmadı (sadece bir öğleden sonrası benim bile inancımı sarsmayı başardı ya). Şükürler olsun şimdi iyileşti yine ve ailece çok mutluyuz :-)
Ve ufak tefek daha neler neler. İşte bu yüzden hayata güvenmeye karar verdim, çünkü güvendeyim.
Kusura bakmayın planlarıma fazla bir açıklık getiremiyorum şimdilik, çünkü bildirmem gereken yerlere daha açıklamadım. Açıklar açıklamaz burada tüm netliğiyle paylaşırım. Böylece zamanlamanın da ne kadar mükemmel uyduğunu daha iyi anlatabilirim. Diyeceğim, bu verdiğim karar ile ilgili de yine değişik güzellikte mesajlar alıyorum ve tesadüfler yaşıyorum.
Mesela yağmurlu, karanlık bir günde „geleceğim ne olacak benim?“ diye düşünürken, gökyüzünde resimde gördüğünüz çifte gök kuşağının belirmesi gibi. Böyle kuvvetli renkli olanını görmek ilk defa o gün nasip oldu bana.
Tabii ki o gök kuşağı benim için yaratılmadı, ama mesaj istediğim için, başımı kaldırıp bakabildim. O anda yanımda bulunan kişiler varlığının farkında bile değildiler. Ancak ben işaret ettikten sonra görüp, sevinip, resmini çekmeye başladılar.
Diyeceğim bu mesajlar herkese geliyor, her tarafımızdalar. Benim de farkında olmadığım daha neler var etrafımda acaba?