Beni tanıyanlar bilir haksızlığa ve ayrımcılığa hiç gelemem. Hatta ve hatta Via Karakter testinde en güçlü beş kişilik özelliklerim de bunu yansıtır (testi denemek isteyenler: http://www.viacharacter.org/survey/Surveys/TakeSurvey; Türkçesi de var).
Üstüne üstelik birde akrebimdir. Yani basmayın damarıma, zehir gibi konuşurum – …dum daha doğrusu. Bazı şeyler değişiyor.
Eh işte hayat mı desem evren mi desem her kimse sağ olsun önüme art arda deneyim kazanıp, büyüyebilmem için fırsatlar çıkarıyor. Sağ olsun, var olsun. Hiç unutmaz, ihmal etmez beni.
Yine öyle bir fırsat çıktı önüme. İş hayatımda herhangi bir başarımın dış görünümüme bağlanmasını veya kadın olmama yüklenmesine alerjim vardır. Telefon da iş ile ilgili konuşurken, bana böyle birşey söylendi ve hemen enerjim kaydı, boşta bulundum, içim dondu, duymamazdan geldim ama beni rahatsız etti. Fakat gaza gelip o anda hak ettiğini düsündüğüm cevabı verememem iyi oldu. Kendimi müdafa etmeye kalkışırdım belki veya kırıcı bir yanıt vermeye. Biraz daha konuştuk ve telefonu kapattık.
Bir an sessiz kaldım, düşündüm taşındım ve kararımı verdim, çünkü her an seçim hakkı benim. Başıma gelenleri kontrol edemem ama nasıl karşılık vereceğim tamamen benim elimde olan birşey:
- Bu duyduğum fikir benim fikrim ve gerçeğim değil, sadece söyleyenin fikri ve dünyası, onun hayat felsefesi. Benim ile hiçbir bağlantısı yok. Don Miguel Ruiz’in “4 anlaşma” kitabının ikinci anlaşması geldi aklıma. Hiçbir şeyi kişisel algılamamak.
- Bu söyleneni kabul edip etmemek benim elimde ve ben kabul etmiyorum. Tüm söylenenleri, enerjisini hafifletip söyleyene geri gönderiyorum ve afediyorum.
- Bu konuda sinirlenmem, kibirlenmem sadece neyi kanıtlar? Bir nevi benim de bu söylenende bir doğruluk parçası olduğuna inanmamı. Ama hayır. Doğru olduğuna katılmıyorum. Günümüz dünyasında fazla önemsenmezmiş gibi olsada, her başarımın dürüstlüğüme, doğruluğuma, müşterilerimin ihtiyaçlarını dinleyip yardımcı olup hizmet etme isteğime bağlı olduğuna inanıyorum. Hafiften kendime övüyormuşum gibi görünüyor belki, ama her insanın kendine özgü güzel mi güzel özellikleri olduğu inancındayım.
- Ve Ruiz’in üçüncü anlaşması, varsayımda bulunmamak. Her ne nedenden dolayı söylendiyse söylendi. Bunları düşünmek kafa yormak, bana hiçbir şey kazandırmaz. Neyse ne. Herkesin bir hayat yolculuğu, denenmesi, aşması gereken dağları var. Bu benim dağım değil yani.
Diyerekten enerjiyi üzerimden atabildim ve bende boşta bulunup saçma şeyler konuştuğum anları hatırladım. Böyle yaptıktan sonraki duygularımı ve ağırlığı hatırladım. Berbat. İçimden kırdığım insanlardan özür diledim.
Bana bunları söyleyen insanın da içinden kim bilir neler geçiyordu ki, bilemem.
Ve merhametle karşılamayı seçtim.
Olay benim için kapandı. Her son böyle mutlu olur umarım :)