Şu son haftaların gelişmeleri şaşırtıyor beni. Ben kendimi şaşırtıyorum, demek istediğim. Senelerdir bana huzursuzluk veren, kendimi olayların kurbanı gibi algıladığım bir duruma, birden bire son verebilme cesareti ve kararlılığı geldi üzerime. Bu ben miyim?
Rahatlığa, alışkanlıklara, maddi güvene bu denli ihtiyacı olan ve hatta tapan ben, kendimde olduğunu bile bilmediğim bir sakinlik, korkusuzluk ve hayata güven ile ciddi ciddi plan’lar hazırlamaya başladım.
Bunu başlatan ne oldu acaba? Bir çok şeyin etkisi oldu kuşkusuz:
- meditasyonlarımda kalbimin fısıltısını duyup, fısıltının dinledikçe güçlenmesi ve bana yön göstermesi,
- hayatımın sınırlı olduğunu kavramam,
- vaktimi nelere verdiğimin farkına varmam, neyin bana enerji verip, neyin beni uyuşturduğunun farkında olmam,
- hiç bir şeye tahammül etmeye değmediğini anlamam,
- ve bir çok öğretmenlerin ve bana ilham veren insanların etkisi.
Buna bir de Dr. Wayne Dyer’in geçen hafta vefat etmesi eklendi. Dyer Amerika’da çok başarılı ve bir o kadar ünlü kişisel gelişim yazarıydı. (Mevlana’yı Amerika’da tanıtan ve yurt dışında milyonlarca insana sevdiren kişi) Wayne Dyer’in bana en önemli mesajı “içindeki müziği yaşatmadan ölme” oldu (“Don’t die with your music still in you”). Yani içindeki, sana öz, ruhunun mesajını duy, dinle ve takip et ki, yolun sonuna geldiğinde huzurlu ol ve gülümseyebil. Hayatını öğrettiklerine yakışan şekilde yaşayan ilham kaynağı bir insandı.
Vefat etmeden bir kaç gün önce Facebook sayfasına dolabında cepsiz bir takımı olduğunu ve bunun ona bu dünyadan giderken yanında birşey götürmeyeceğini hatırlattığını yazmıştı. Hatta resmini çekip kardeşime göndermiştim. Her birimizin dünya’ya katabileceği kendine öz ışığı varmış. Sevdiğimiz, hayatımıza anlam katan, ışığımızı pırıl pırıl parlatan yolu takip ettiğimizde, evren bize destek olup, işlerimizin rast gitmesini sağlarmış, ihtiyacımız olan hocalar ve destekler çıkarmış karşımıza. Güzel, hayret verici tesadüfler artarmış, akışa ayak uydurmuş olurmuşuz.
Kanıtlama, denetleme vakti geldi :)
Gerçek anlamda hayatımın mimarı olmaya, tüm yaratıcılığımı yaşamaya kararlıyım. Dışarıdan gelecekleri beklemeden kendi yolumu kendim çizmenin zamanı şimdi. Kolay olmayacak, farkındayım. Ama şimdilik gördüğüm şu ki, bu ilk kararımı verdikten sonra, sanki bedenim uyanmaya, içim kıpırdamaya başladı, nefesim derinleşti, bir hafiflik geldi ve etrafımı olduğu gibi görmeye adım attım.
Perde kalkıyor. Herkes için en hayırlısı neyse olsun varsın.