Bir kaç yıl önce okuduğum bir kitap “Change your words, change your world” (yazarı Andrea Gardner) beni fazlasıyla etkilemişti. Üzerine bir de Louise Hay’in kitaplarını eklenince iyice heveslenmiştim.
Kullandığımız, gördüğümüz, okuduğumuz, duyduğumuz kelimelerin etkisi altında kalıyoruz ve bu kelimeler hayatımızın akışını etkiliyor. Oldukça mantıklı geliyor bana.
Böyle durumlarda “tutmayın-beni-sakın” moduna giren ben, hemen harekete geçmiştim. Evin her tarafına pozitif kelimelerle dolup taşan post-it mesajları asmıştım, ufak afiş’ler hazırlamıştım. Bunlardan birini buraya ekledim. Hatta ve hatta bu afiş’in içinde kullanılan kelimeleri ve daha fazlasını her sabah günlüğüme sıralıyordum. Amacım benim için önemli olan şeyleri gözden kaybetmemek ve her sabah günüme başlamadan önce hatırlayıp, günümü bu niyetle yaşamaktı. Esther Hicks’in çekim yasasında dediğine de bakılırsa her sabah yepis yeni ve taze bir başlangıçmış ve her şeyi yüksek benliğimizden yaşamak için bir olanakmış.
Bu benim gibi sabahları kalkmakta zorluk çeken bir insan için daha da önemli (Volkan bana bir ara sabah ejderhası ismini takmıştı hatta). Ama büyük bir gururla söylüyorum ki, artık değiştim. Bütün bunları uygulamak beni değiştirdi. Volkan’a başlangıçta benim değişimimdeki hız zor gelmişti. Ama her yakındığında ona ‘O mazideki sabah ejderhasının geri dönmesini istermisin?’ diye soruyorum ve konu gülerek kapanıyor.
Ve gittikçe kullanılan kelimelere karşı daha da hassaslaştığımın farkına vardım. Haberlerde ve gazetelerde pek çok negatif kelimelerin kullanıldığı beni rahatsız etmeye başladı. Akşamları televizyon izlerken muhakkak ki bir cinayet, şiddet göstergesi sunuluyordu ve bunları gördükten sonra uykum kaçıyordu. Korku ile aşılanıyordum adeta. Kendimi dinledim ve bilinçli olarak izlememeye başladım. Artık çoğunlukla izlersek sadece belgesel (özellikle uzay hakkında, bayılıyoruz) veya kendi seçtiğimiz filimleri izliyoruz.
Uykum derin, sakinim, gülümsüyorum :-)