Öyle sev ki, sevdiğin insan kendisini özgür hissetsin. (Thich Nhat Hanh)

“Birisini sevmek ne demek bir bakalım.
Bir insanı gerçekten sevdiğinizde, onda şekli ile alakası olmayan bir şeyin farkında olursunuz. O insanın özünün farkında olursunuz. Ve sizin kendi özünüz, varlığınız, bilinciniz onunkinin farkında olur. Ve bu öz her insanın içinde var olan kutsallıktır. Yani bir insanı sevdiğinizde aslında onun içindeki kutsallığı seversiniz.

O kişiyi sevmezsiniz. Eğer kişiyi severseniz bu egonun işidir. O zaman şeklini seversiniz.

O insanın içindeki şekilsiz olanı, kutsallığı değilde, kişiyi severseniz, bu aşk egonun aşkıdır. Ve egonun aşkı, hakiki aşktan çok farklıdır. Egonun aşkı muhtaçlıklarla doludur ve der ki “Sen de beni sev, yoksa müthiş sinirlenirim…” ”

(Eckhart Tolle’nın Oprah Winfrey ile düzenlediği “A New Earth” iTunes podcast’ından alıntı.)

Ingilizce’de “love” kelimesi hem aşk, hem de sevgi için kullanılıyor. Bence ikisi için de geçerli bu söylenenler. Bu sözleri ilk duyduğumda çok sevinmiştim, çünkü sevdiğim bir insana baktığımda, Volkan olsun, annem olsun, kardeşlerim olsun, içimden geçenler tıpkı bunlar.

Gerçekten bakınca o insanın söylediklerini, yaşadıklarını, başarıp başaramadıklarını değil de, sonsuz ruhunu hissediyorum sanki.

Kızdığım zamanlar anlık unutuyorum bunları, ama hatırladığımda öfkem uçuyor, sis kalkıyor ve özüm sevdiğim insanın özünü görüyor sanki.

Ne güzel varlıklarız. Hayretler içindeyim bazen.