Küçüklüğümden beri kitaplarımın yeri her zaman ayrı ve özeldi. Beni başka diyarlara, başka dünyalara kaçırmalarına bayılırdım. Evimin rahatlığından büyük serüvenlerin bir parçası olabilmeyi, sıcağı sıcağına kahramanlarımın yanında olmamı sağlamalarını, bana yeni düşünceler aktarmalarını ve bunun verdiği heyecanı çok sevmişimdir.
Pek çok kitap sever gibi bende okuyup hoşlandığım kitaplara evimde özel bir köşe ayırmışımdır. En sevdiğim kitapları bile sadece bir kez okumama rağmen, hep yanımda olmalarını istemişimdir.

Yıllar önce bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine Karen Kingston’un “Yaşamınızda Feng Shui” (“Clear your Clutter with Feng Shui”) kitabını okumuştum. Dikkat, dikkat, etrafımda bu kitabı okuyup da evindeki fazlalıklardan arınmayan insana rastlamadım daha. Ben dahil okuyan herkes dipten temizleme ve düzenleme moduna giriyor. Öyle ikna edici.

Yılların birikimi bir girişmede azalmıyor tabii ki ve aralıklarla heveslenip yeniden ve yeniden girişiyor insan. Karen Kingston’ın sayesinde evim bayağı bir boşaldı. Şimdi bazen geriye bakıp düşünüyorum da mutsuz dönemlerimi hatırlatan eşyaları, fotoğrafları ve günlüklerimi neyime saklıyormuşum acaba. Attım, gittiler. Oh be!
Evet, kitaplardan bahsediyordum.

Karen Kingston kitaplara da yer ayırıyor “Yaşamınızda Feng Shui” de. Okuduğumuz eserleri senede asırda bir sefer çıkarıp bakabilmek için evimizde raflara yerleştirirsek, durdukları yerde tozlanıp enerji’nin akışını engelleyip, sahibini maziye bağlarlarmış.

Yüzlerce kitabım vardı, ve hepsini bağışladım, sattım veya hediye verdim. Bazıları sevdiğim insanlardan hediyeydi, yine başkaları üniversitede kullandığım kitaplardı, yine bazılarını taa Japonya’da almıştım, bazılarını ne zaman nerede okuduğumu hatırlıyordum, hepsi hatıralar doluydu. Yine de koyuvermek sandığımdan çok daha kolay oldu. Geriye sadece çok az kitabım kaldı. Bu kalanlar benim şu anki gelişmek istediğim yönde bana yardımcı olabileceklerini umduğum veya şimdi sevdiğim kitaplar.

Kitaplarıma veda etmemde bana yardımcı olan şu iki senaryo vardı aklımda: umarım ki bu kitap ufak bir çocuğun eline geçsin ve bu çocuğu da beni etkilediği gibi hatta daha da güzel bir şekilde etkilesin. Ve bu kitap umarım ki şu an bu mesaja çok ihtiyacı olan bir insanın eline düşsün.

Kitap raflarım boşaldıktan ve rafları kaldırdıktan sonra ne oldu dersiniz?

Bir çok değişik, aklımın ucundan bile geçmeyen yerlerden yeni kitaplar girdi hayatıma. Hayranı olduğum yazarlardan hediyeler geldi. Başka yerden yazarın imzası olan kitap geldi buldu benim kapımın yolunu. Hala bir tempo devam ediyor ve her seferinde küçük bir çocuk gibi seviniyorum. Ve ilginç ama, kalan kitapları tekrar tekrar açıp büyük bir keyifle okuyorum.
Söyleyenler fazlasıyla haklıymış. Evren boşluğa dayanamaz, yer boşalttığın, temizlediğin zaman orayı hemen daha da güzel şeylerle doldurur diye.
Hakikaten öyleymiş.